จากอุบัติเหตุ ซองจดหมายทิ่มเข้าไปในตาดำ ส่งผลให้ กระจกตาถลอก จากการไปรักษาที่โรงพยาบาลเปาโล โชคชัย 4 หมอต้องปิดตา 1 ข้าง แต่แทนที่คิดว่าจะใช้ตาได้อีกข้าง ก็ไม่สามารถใช้งานได้ ในวันที่ปิดตานั้น ส่งผลคือ ต้องหลับตาไม่ต่ำกว่า 22 ชั่วโมง เหมือนใช้ชีวิตยังกับคนตาบอด แต่ในความมึดนั้นเมื่อไม่ได้หลับสติต่าง ๆ ก็ได้อยู่กับตัวเอง มาย้อนคิดหลาย ๆ เรื่องในตัวเอง ในห้องพระ เห็นอะไรหลาย ๆ อย่าง
คำถามแรก ถ้าตาเรามองไม่เห็นเลย เป็นแบบนี้ตลอด จะใช้ชีวิต อยู่อย่างไร เหมือนกับบอกตัวเองว่าทุกอย่างมันไม่เที่ยง มันไม่มั่นคง อะไรก็แล้วแต่ที่ทุ่มเทไป ไม่ว่างาน ทำให้มาก หาเงินให้มาก แต่ถ้ามาจบด้วยการตาบอด จะไม่มีความหมายอย่างใดเลยในชีวิตที่หามา
คำถามที่สอง คนที่รักและเป็นห่วงเรา คือ ใครมากที่สุดที่พร้อมจะมาดูแลเรา แปลกตอนที่ตาเรามองเห็น มักจะมองคนใกล้ตัวเป็นคนไกลตัว ไม่มีใครที่จะรักเราเท่าคนใกล้ตัว เรามักจะมองเวลาการหาเงิน เครียดกับงานต่าง ๆ โดยใช้ชีวิตไปซะโดยส่วนใหญ่ในการหาเงิน โดยลืมความสำคัญกับคนใกล้ตัว
คำถามที่สาม ถ้าตาเรามองเห็นอีกครั้ง จะทำอะไรต่อไป ต่อไปนี้คงมีคำตอบในตัวเองมากมาย จากความมึดที่ได้รับในครั้งนี้ กับการเรียนรู้ของชีวิตเหมือนคนตาบอด