สนทนาเขียนไปเรื่อยเปื่อย

ถ้าร่างกายต้องกินข้าว ใจก็ต้องกินความสุขและความสบายใจเป็นอาหารหลัก เพื่อหล่อเลี้ยงให้อยากจะมีชีวิตอยู่สร้างสิ่งดี ๆ ต่อไป แต่จิตใจคนเราใช่ว่าจะอยู่แบบสุขได้ตลอด ยิ่งเป็นคนที่มองคนอื่นหรือให้คนรอบตัวนั้นอยากให้มีความสุขมากกว่าตัวเองยิ่งทำให้ใจแบกรับอะไรไว้เยอะ แล้วเมื่อเกิดอะไรที่ไม่สบายใจคิดมาก ความทุกข์ที่เจ็บของใจมักจะพาไปในจุดที่ต่ำที่สุดเสมอ ก็ไม่รู้ทำไมจะต้องไปที่ก้นเหว ไประหว่างกลางก็ไม่ได้ เพราะใจมันจำความเจ็บปวดที่สุดไว้แล้ว แล้วจะดึงจิตใจกลับมาได้ยังไงในวันที่อ่อนแรง

Read moreเยียวยาจิตใจอย่างไรในวันที่อ่อนล้า

เป็นเช้าอีกวันที่ได้ขอติดตามลุงยาม  Extreme IT  ที่รู้จักกันใน Web ที่ริวิวมือถือออกไปเที่ยวกัน แบบชิว ๆ ด้วยมอเตอร์ไซค์ 2 ล้อ โดยปลายทางคือ เขื่อนขุนด่าน จังหวัดนครนายก หลังจาก Confirm เสร็จนัดแนะกันในตอน 6 โมงเช้าที่ปั้ม ปตท. เลยสหฟาร์มไปหน่อยเมื่อเวลาพร้อมคนพร้อมน้ำมันพร้อมก็เริ่มออกเดินทางกันเลย เราขี่ยาวกันไปแบบไม่รีบอะไรเลย อากาศบรรยากาศระหว่างทางดีมากทั้งหนาวเย็น สลับกันไป จนกระทั่งเข้า จ.นครนายก ในเวลา 1 ชั่วโมงกว่า ๆ  สะพานทุ่งนานุ้ยที่แรกเพื่อไปหากาแฟกิน แต่สุดท้ายก็ปิด ซึ่งหลายร้านก็ปิดเยอะมากตามภาวะของโรคระบาด Covid-19 ที่เข้ามา

Read moreเที่ยวสไตล์ลุง ทริปลาดพร้าว — นครนายก กับ PCX 150 คู่ใจ

วันนี้วันที่ 7 กันยายน 2653 เป็นวันครบรอบวันวายชนม์ คุณแม่บุณเรือน โตงบุณเติมเป็นปีที่ 56 ซึ่งปีนี้เป็นปีแรก ที่เราไปร่วมงานและถือโอกาสเอาพัด + ยาเหลืองไปแจกให้กับผู้เข้าร่วมงานด้วย สำหรับความศรัทธาต่อคุณแม่บุณเรือน โตงบุณเติมนั้น มาจากอะไรหลายอย่างทั้งฝันถึง ทั้งปฏิบัติกรรมฐาน และ ได้ไปไหว้ครั้งแรกที่วัดอาวุธ บางพลัดมีความรู้สึกได้ถึงบารมีครูบาอาจารย์ที่เคารพ และได้ขอพรความเมตตา ที่เท้าของคุณแม่บุญเรือน และตลอดในปี 2563 นั้น ทั้งเรื่องงาน และ การขอให้เป็นครูบาอาจารย์ในกรรมฐานนั้น ได้สำเร็จหลายอย่าง ทำให้เกิดความศรัทธาหาพระพุทธโธน้อยมาบูชา และ จะขอฝากตัวเป็นศิษย์ณานุศิษย์ตลอดไป

Read moreน้อมรำลึก ครบรอบวันวายชนม์ปีที่56 คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่วัดอาวุธ บางพลัดกรุงเทพฯ

ณ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง 4-5  กว่าวันที่ผ่านมาเดิมทีว่าจะไปปฏิบัติธรรมที่ต่างจังหวัด แต่คิดว่าเราลองบวชใน ตามคำสอนของหลวงปู่ดู่ ดูสามารถฝึกได้เองที่บ้าน โดยทำทุกอย่างเป็นปกติ แล้วลองฝึกทั้งกรรมฐาน เช้า กลางวัน เย็น ติด ๆ กันหลาย ๆ วัน ซึ่งการปฏิบัติกรรมฐานในครั้งนี้ มีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพระพุทธเจ้า , ปู่ครูบาอาจารย์ฤาษีทั้ง 108 พระองค์ และ คุณแม่บุญเรือน โตบุญเรือนเป็นครูอาจารย์ในการยกจิตเข้ากรรมฐาน เพราะอยากจะเรียนรู้จิตใจ การเชื่อมโยงสมาธิกับครูบาอาจารย์ และ รักษาโรคอดีตของตัวเราเอง เพราะหลังจากลาออกจากงานมา ทุก ๆ ครั้งจะมีช่วงเวลาที่ลาออกจากงานมาที่เกิดขึ้นทั้งชีวิต สภาพแวดล้อม ความคิด ความหลัง อื่น ๆ ก็เหมือนจะกลับมา เช่น ความเหงา , ความไม่กล้า , ความไม่มั่นใจในตัวเอง, ภาพแห่งความหลังอะไรหลาย ๆ อย่าง กลับมา ซึ่งนี่แหละ คือ ช่วงเวลาอารมย์ในอดีตที่อยากกลับเข้าไปสู้กับมัน ว่าถ้าครั้งนี้เราไม่ชนะ เราก็จะต้องจมอยู่กับ อดีตแบบนี้ตลอดไป  ซึ่งหลังจากปฏิบัติ + การอ่านหนังสือและฟังทางด้านจิตวิทยา เลยอยากจะเขียนลงใน Blog ตัวเอง

Read moreเขียนไว้ 10 ข้อ ธรรมะที่ได้จากปฏิบัติกรรมฐาน+จิตวิทยา ในการรักษาโรคอดีตของตัวเอง

ก้าวข้ามผ่านกับคำพูดอันหลากหลายทั้งคนใน office เพื่อนร่วมงานและคนรู้จัก พี่อ้วนตอนนี้นะ  “กอดเก้าอี้ให้แน่น” , เศรษฐกิจไม่ดี, งานใหม่จะดีเหรอพี่, ออกจากงานไปตอนนี้จะดีเหรอพี่คนตกงานกับเพียบเลย บทสนธนาก่อนตัดสินใจก้าวข้ามการเปลี่ยนงานและก็ตัดสินใจเปลี่ยนงานไม่ใช่ว่ากล้าหรืออวดเก่งอะไรสิ่งที่เราคิดและตัดสินใจที่เราตอบตัวเองไปเราอยากจะเขียนออกมาจริง ๆ หัวใจหลักของมันมีแค่ 2 ข้อ

• ความสุขในการทำงานก่อนจะเปลี่ยนงาน กับ ความท้าทายในงานใหม่ เรารู้สึกแบบไหน?
• ถ้าเราเปลี่ยนงานแล้ว จุดที่ตกต่ำที่สุดแล้วไปไม่ได้จริง ๆ เรารับได้แค่ไหน ?

หาคำตอบในข้อแรก 

ความสุขกับงานที่รับผิดชอบ ยังคงสุขแต่ ไม่สนุกเหมือนเดิม คำว่าไม่สนุกเหมือนเดิมเป็นอย่างไร?  ระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมา เราไม่ได้อยู่เฉย ๆ พัฒนาด้วยกับการเรียนด้วยตัวเอง ก่อนเข้าทำงานก็ต้องไปเรียนเพิ่มเติมในห้องอาหารที่ฟอร์จูน  มีเวลา 30 – 40 นาทีก็จะแบก Computer ไปเรียน ทำ Case Study หลาย ๆอย่างเกือบทุกวัน และ เข้าห้องสมุดไปเรียนเสริมในสิ่งที่อยากรู้ รวมถึง ตื่นตี 4 มาลง Course หลาย ๆ คอร์ส ปัญหาคือ เราไม่สามารถเอาความรู้ที่เรียนมาไปต่อยอดกับงานที่ทำได้ ซึ่งในงานที่ทำอยู่สามารถบอกตัวเองใน 365 วันว่าต้องทำอะไรโดยจะต้องทำเหมือนกันทุกวัน ในปีหน้าก็เข้าปีที่ 5 แล้วกับใจที่ถามตัวเองตลอดเวลามองออกไปนอกหน้าต่างว่านี่คือสิ่งที่เราต้องการใช่หรือเปล่า คำตอบมันบอกตัวเองทุกวันเลยว่า เราคงอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว

หาคำตอบในข้อสอง 

ชอบคำวลีนี้มากเลย “เสียใจที่ไม่ได้ทำ หรือ จะเสียใจในสิ่งที่ทำ” ชีวิตคนเรามันสั้นมากนะ ถ้าโอกาสที่ผ่านเข้ามาแล้วเราปฏิเสธ  ถ้าตัดสินใจไปแล้วและพลาดหรือทำงานไม่ได้ คำว่าเลวร้ายที่สุดเรารับได้ขนาดไหน ?

เราผ่านอะไรมาเกือบ 40 กว่าปี คำว่าจุดตกต่ำคงไม่มีอะไรเกินไปกว่าที่เราผ่านมาแล้ว การมองเขากิน, ขายเต้าทึงให้ได้ก่อนถึงจะมีเงินกินข้าว, วิ่งขายเรียงเบอร์ , เก็บจาน,เหงา, เหนื่อย,ท้อ , น้ำตาที่ออกจากเบ้าตา นับครั้งไม่ถ้วน ถือว่าเป็นของขวัญของชีวิตที่ผ่านเข้ามา ชีวิตคนเรามันสั้นมาก ผ่านเห็นคนตายมาก็หลากหลาย การได้ทำหรือผิดหวังจากอะไรหลาย ๆ อย่าง และ ได้ลุกขึ้นทุกครั้งในยามที่ท้อแท้ มันทำให้เรารู้สึกว่า แข็งแรงในชีวิตเป็นอย่างไร

เป็นบันทึกในวันที่เราคิดว่า สติ สมาธิ ปัญญา พร้อมกับสิ่งที่เราเรียนรู้มาพร้อมที่จะเดินออกไปสู่โลกภายนอกไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเรารับได้เสมออยู่แล้ว

Webmaster

Anantachai Ittiworapong

บันทึกที่เขียนในความทรงจำที่ปฏิบัติกรรมฐานที่ปฏิบัติในห้องพระในปี 2019 ที่ทำตั้งแต่ เดือน มกราคม – พฤศจิกายน โดยทำกรรมฐานก่อนเข้านอนแบบวันเว้นวัน เดิมทีการทำกรรมฐานเราฝึกเองมานานแล้วหละ แต่ ปีนี้เป็นปีที่แปลกเหมือนว่าเป็นส่วนนึงของชีวิตที่จะต้องเข้าไปปฏิบัติทุก ๆ วัน

ย้อนกลับไปเมื่อ 10 – 15 ปีที่แล้วที่ไปบ้านสายลม ไปฝึกกรรมฐานตามมโนยิธิ มีครูบาอาจารย์ มาเป็นคนสอนกล่าวนำตาม ครูบาอาจารย์ ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำในครั้งนั้นที่ครูบาอาจารย์ได้ถามคนที่มาปฏิบัติว่าเป็นไง เห็น พระพุทธไหม สีอะไร ซึ่งในวันนั้นก็ตอบได้หมดเพราะเห็นทุกอย่างตามที่ครูบาอาจารย์บอกมาทั้งหมด หลังจากนั้นก็ซื้อเทปคาสเซต ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำไปจำนวน 2 ม้วนเราก็เอาไปแปลงเป็น MP3 ใส่ Smartphone ไว้

Read moreบันทึกสิ่งที่ได้พบเจอกับการทำกรรมฐานด้วยตัวเอง