เป็นภาพถ่ายภาพคู่ครั้งสุดท้าย เป็นภาพที่ไม่สวยแต่เป็นภาพที่มีความหมายที่สุดของชีวิต….6 ปี… ผ่านไป แต่ ความทรงจำก็ไม่เคยลืม เราเป็นเราได้ทุกวันนี้ก็เพราะ แม่เราคนนี้ ถ้าเขียนจดหมายสักฉบับได้ อยากจะเขียนแล้วส่งออกไปให้แม่อ่านในอีก ภพ หนึ่ง
6 ปี ในห้องผู้ป่วยหญิงรวมก่อนแม่เข้าห้อง ICU จับมือก่อนนอนมาแม่สวดมนต์ บทสวดทุกสวดแม่ฟังอย่างตั้งใจ พร้อมบอกรักแม่.. ลูกนอนใต้เตียงแม่ มีอะไรก็ส่งสัญญาณเรียกนะ ไม่ได้หนีไปไหน คือคำพูดสุดท้ายก่อนแม่ พาเข้าห้อง ICU แล้วก็ไม่ได้คุยกันต่อแล้ว วันนี้ผ่านมา 6 ปี … อยากจะเล่าเรื่องต่อจากนั้นให้แม่ฟัง
หลังจากแม่ไปอยู่อีกภพหนึ่ง… จากที่เช่าอพารต์เม้นท์อยู่กับภรรยา ก็ได้รับการต้อนรับอย่างดี กับ พ่อตา และ แม่ยาย ให้ย้ายกลับไปอยู่บ้านลาดพร้าว ด้วยความรักเหมือนลูกคนหนึ่ง ยังคงวนเวียนทำงาน และ ได้ความรู้ใหม่ ๆ จากคนที่ได้พบเจอ อยากจะเล่าเรื่องหัวหน้าองค์กรให้แม่ฟัง
องค์กรเหมือนครูอาจารย์ หัวหน้าที่ดี… เจ้าของบริษัท ฯ ที่ดี เขาให้มากกว่าความรู้ ประสบการณ์ หลาย ๆ อย่างที่ไม่เคยรู้ ได้เรียนรู้ ให้โอกาส ขึ้นไปพูดบนเวที ให้ความคิด ให้การกล้าแสดงออก…
หัวหน้า ไม่จำเป็นต้องอายุมากกว่า แต่สอนเราได้ ให้ความรู้เราได้ นับว่า เขาคือ หัวหน้า หรืออาจารย์ทีดี …
องค์กร หัวหน้าที่ เลว ... ทำงานมาหลายองค์กร ก็ได้รับความเอ็นดู วันที่ได้เจอหัวหน้า เลว โดนกลั่นแกล้ง โดนบีบ การเลีย จากไม่เคยรู้ ก็ได้รู้ ว่า เป็นแบบไหน… สังคมยังมีคนอีกประเภท การศึกษาสูง แต่สันดานเลว…..การได้หัวหน้าสันดานเลว ทุกข์ทุก วันที่ไปทำงาน
ความว่างเปล่าจากการไปเป็น หัวหน้า หรือ เจ้าของ ได้พบเจอ ความผิดหวัง ความอดทน การไม่ประสบความสำเร็จ แต่ ดีใจที่ได้ทำ อย่างน้อยก็มีการสูญเสียอะไรไปบ้าง
โอกาส ไม่จำกัดอายุ เมื่อก่อนเชื่อว่าอายุเยอะ ภาษาอ่อนด้อย หางานทำยาก แต่ สุดท้ายเปลี่ยนแปลงความเชื่อ ยึดหลัก ถ้าเชื่อมั่นในความดี แล้วความดีจะปกป้องลูกเอง ยังมีบางบริษัท ฯ เปิดโอกาสให้เข้าไปทำงานได้
สุดท้ายนี้ ถ้าแม่ได้อ่านอีกภพ ลูกคนนี้ยังคงสบายดี พ่อตา กับแม่ยาย ก็หลับสบาย ไปอยู่ภพ เดียวกับแม่แล้ว เขาได้ฝากลูกสาวเขาไว้ให้ ลูกดูแล ….. สักวันเราคงได้พบกัน
รักแม่ที่สุด
Webmaster
Anantachai ittiworapong