เมื่อกาลเวลาผ่านไป….. ความสูญเสีย มันเป็นสิ่งที่เข้ามาไม่ช้าก็เร็ว ครั้งนี้ก็เป็นญาติฝั่งภรรยา อาโกว ถึงแม้เป็นฝั่งญาติภรรยา เราก็นับถือเสมือนญาติผู้ใหญ่ที่เคารพท่านหนึ่ง ความสูญเสียมันทำให้มองชีวิต ที่เหลืออยู่ ชีวิตมันสั้นจริง ๆ
Blog ความทรงจำที่บันทึกไว้ บันทึกเรื่องราวการสูญเสียตั้งแต่ แม่ผู้ให้กำเนิด / แม่ยาย / พ่อตา
1. ลอยอังคาร”บทส่งท้ายของชีวิต กับ ความทรงจำดีสำหรับแม่ยาย
2. บวช (หน้าไฟ) รอบ2ของชีวิตที่ห่มเหลือง บทส่งท้าย พ่อตา
3. บันทึก 100 วัน แม่ที่รักที่สุด
ชีวิตมันก็แค่นี้ ? อ่านหนังสือธรรมะ หลาย ๆ เล่ม ไม่เท่ากับคิดได้เอง และ อินในความรู้สึกได้เอง ว่าซักวัน ก็ถึงเวลาของเรา
41 ปีผ่านมาในชีวิต สุข ทุกข์ เหนื่อย หัวเราะ ร้องไห้ ผิดหวัง เสียใจ บางทีก็เซ็งอารมย์ การแข่งขันที่สู้เขายังไม่ค่อยได้ หาลูกค้ายาก สมัครงานอายุเยอะ เรียน Computer มีเวลาได้บ้างไม่มีเวลาบ้าง แป็บ ๆ คนที่เคยอยู่รอบข้าง ไปจากโลกนี้ซะละ การปล่อยวางแยกใจอิสระ กับ สิ่งที่เป็นทุกข์ ออกมา มันคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเรา
บันทึกส่งท้าย …. สำหรับเราขอ บันทึกไว้ใน Blog ที่อาจจะเก็บความทรงจำต่อไปในอนาคต
ต่อจากนี้
ใช้เวลาที่เหลือกับคนที่เรารักให้มากที่สุด ความเหงา สำหรับใครสักคนที่ขาดไป นี่ …… อย่าให้บอกถึงความรู้สึกว่ามันทรมานขนาดไหน
Webmaster
Anantachai ittiworapong
**********************************************************************************************************
พื้นที่โฆษณา
