Blog เมื่อวันแม่ปีที่แล้ว วันนี้มา up date ใหม่ ในวันแม่
ปีนี้เป็นปีที่ 3 ของวันแม่ ที่แม่ไม่ได้อยู่กับเรา หลาย ๆ ครั้งดูภาพเก่า ๆ แล้วก็คิดถึง ปกติวันแม่ แต่ละปี เราจะตื่นเช้า ลุกรี้ลุกรน จะขี่มอไซต์จากที่พัก กลับหนองแขมเสมอ แล้วก็จะไปให้แม่ทำกับข้าวให้กิน หรือ รวมตัว พี่น้องไปกินสุกี้ถือว่าเป็นวันครอบครัวอีกวันหนึ่ง อะไรที่แม่เราขอบที่สุด คือ การซ้อนขี่มอเตอร์ไซค์ บอกว่าลมเย็นดี พาไปวัดไร่ขิง ไหว้พระ พาไปดอนหวายกินก๋วยเตี๋ยวเป็ด เขาบอกว่านั่งรถไกล แต่ ก็สนุก แล้วชอบที่จะมองทางข้างหน้า เหมือนขี่มอไซต์เอง แล้วก็เล่านู้นเล่านี่ได้เป็นชั่วโมง เราเองก็สนุกถือว่าใกล้ชิดไปด้วย ครั้งหนึ่งเคยซื้อรองเท้ากีฬาให้ที่ The Mall แล้วก็ไปต่อราคา ลดได้ไหม เราก็เลยยื่นบัตรเครดิตไป บอกลดแล้ว ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่ได้ลด เพราะรองเท้านี้ซื้อไปเต้น อารบิคที่หมู่บ้าน ลำกระบอง กับสมาคมของแก อะไรที่ชอบด่าเรามากกที่สุด คือ เงินกัดตูดหรือ มีเงินเป็นไม่ได้ชอบจังไปซื้อสินค้า IT อื้อจื่อ เฮ้าเลี่ยน (ภาษาจีนแต้จิ้ว) ชอบแสดงความอวดเก่ง อวดดี เป็นซะอย่างงี้ก็ยังเปลี่ยนไม่ได้
ย้อนกลับไปเมื่อ 20 -30 ปี เตาปูน คือ สถานที่ที่ แม่ เราขาย เต้าทึง ตลาดพลู เป็นเจ้าเดียวที่เทศกิจ กลั่นแกล้งตลอด รวมถึงแม่ค้าเองก็ชอบหน้าบ้างไม่ชอบขี้หน้าบ้าง ฝนตกที ก็ตากฝน เทศกิจมาก็หนี บางทียกหม้อน้ำเชื่อมไป น้ำตาร้องไห้ แล้วจะขายอะไร ลูกอีกต้อง 5 คน พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนจะเอาอะไรกิน 4 ทุ่มก็ต้องรีบเก็บ กลัวไม่ทันรถเมล์สาย 66 เที่ยวสุดท้าย ขายดี ก็ดีใจหาย ขายไม่ดี ก็ต้องขายใหม่เป็นอย่างงี้ตลอด สิ่งที่สอนลูกทั้ง 5 คน คือ ความอดทนต่อสู้กับปัญหา ความลำบากที่ส่งเสียลูก 5 คนจนเรียนจบ เงินกว่าจะได้มาแต่ละบาท มันเหนื่อยยากเย็นมาก ทุกวันนี้ เราเองก็เป็นโรคการกลัวใช้เงิน เพราะภาพในอดีตมันฝังใจ
วันนี้คือวันแม่ภาพเก่า ๆ คงจะไม่มีอะไรไปมากกว่าภาพนี้ที่กินใจ และ ให้ความรู้สึกดี ๆ สำหรับลูกคนหนึ่ง รักแม่ครับ